Όνομα Συγγραφέα 404hicking

Προσοχή ακολουθεί μακροσκελές και βαρετό post. (Wisdom 2009) Την Κυριακή το ξύπνημα είναι γλυκό. Πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι έχεις κάνει μπάνιο, το απαραίτητο ξύρισμα, ντύσιμο κλπ. (Εντάξει, πλάκα κάνω)  Το πρωινό Κυριακής είναι όμορφο και αγχωτικό. Πήρα τα pmr; το φαρμακείο; Μπατόν; Πόση ώρα έχω ακόμα; Τι να φορέσω ώστε να είμαι κομπλέ; Ωχ, το power bank. Ποιος έχει το σήμα του συλλόγου και τέτοια.  Τελικά δε φτάνω ποτέ στην ώρα μου (τρία λεπτά καθυστέρηση) αλλά ο Σάκης είναι ήδη εκεί. Στη στάση “Περιστέρι” του metro.  Μαζί του είναι ο Δημήτρης και οι πρώτοι φίλοι (Πέτρος, Αθηνά, οι αδελφές metropolitan και άλλοι). Σκέφτομαι ότι ήρθαν κατευθείαν από τον Ρέμο αλλά θυμήθηκα γρήγορα ότι δεν έχουμε ΠΑΣΟΚ. Μέχρι να ξεφορτώσουμε το φορτηγό fiat panda που το όνομά του δεν το πήρε από την αρκούδα, έχει έρθει η Κατερίνα, ο Σπύρος, η Κική και η Λέτα που μέχρι και σήμερα πιστεύει ότι πήγε στη Ζήρεια.  Χωρίς ιδιαίτερες απουσίες και χωρίς καθυστέρηση αναχωρούμε για το ψηλότερο βουνό της Εύβοιας, τη Δίρφη.  Στο πούλμαν σε ρόλο οδηγού ο Σπύρος. Νεαρός, εξυπηρετικός, φιλικός. Οι συμμετέχοντες από διάφορες περιοχές και ηλικιακές ζώνες (έσκισα) αλλά όλοι με διάθεση “πάμε να περάσουμε γαμ… εεε σούπερ”!!! Αυτό. “Σούπερ”. Gust star η Λήδα. Ούτε που ακούστηκε, ούτε που μας ενόχλησε. Κάπου εκεί αρχίσαμε. Να οι ταυτοτητούλες 3D printing σε κάποιους.  Να το πρώτο buff με το logo του συλλόγου. Να τα δωράκια μας με την κλήρωση, λίγο το μικρό διάλειμμα για νεράκι, τυροπιτούλα, καφέ, σάντουιτς, πορτοκαλάδες, λεμονάδες, κοκ, σάμαλι, φτάσαμε. Ώρα για ομαδική (μου αρέσει όταν γίνομαι kinky) φωτογραφία.  Εκεί μάθαμε πως ξεχωρίζουμε αυτόν που έχει πει ότι θα είναι αλλού. Στέλιο! Είναι αυτός που βγάζει τη φωτογραφία! Αδιαβροχάκια δωρεάν, ενημέρωση μονοπατιού, τελικές οδηγίες οδηγών, συμβουλές για χρήση μπατόν κλπ και φύγαμε. Μπααααα… Πάλι στο πούλμαν έμεινα. Που θα πάει, θα με πάρουν και μένα μαζί τους κάποτε. Μου έχουν υποσχεθεί ότι αν σταματήσω να μιλάω και να τρώω το φαγητό τους στο διάλειμμα θα με πάρουν κι εμένα.  Ραντεβού στην ταβέρνα χωρίς απρόοπτα εκτός της βροχούλας, το κερδισμένο μισάωρο λόγω ταχύτητας, το πέσιμο που μου έκανε ένα θηλυκό τσοπανόσκυλο επειδή παρεξηγήθηκε γιατί το αποκάλεσα κοπελάρα μου και … Τη μανιταρόπιτα. Πως τόσα χρόνια τρώμε στον Σπύρο https://www.facebook.com/taverna.kissos και μας είχαν ξεφύγει τα τηγανιτά μανιτάρια και η μανιταρόπιτα; Δηλαδή εντάξει, η εξυπηρέτηση φιλική και γρήγορη, οι τιμές προσιτές, τα παϊδάκια σούπερ, το κοντοσούβλι εκπληκτικό, το κοκορέτσι άπαιχτο, το τυροπιτάρι μοναδικό, το μπιφτέκι και η μπριζόλα ζουμερά και καλοψημένα αλλά και η μανιταρόπιτα ρε φίλε; Πως θα κάνω εγώ τώρα χώρο για μπισκοτογλυκό μου λες;;;; Μετά από δύο κόκα κόλες, δύο τσιγάρα, δέκα λεπτά και δεκαεπτά χιλιόμετρα… ανέκδοτο, φάγαμε το γλυκάκι μας κι ετοιμαστήκαμε να μπούμε στο πούλμαν για την επιστροφή. Η Κατερίνα κέρασε τσίπουρο. Ο Σάκης γλυκάκια προσφορά από το https://www.facebook.com/opera.sweetsounds  που μας προσέχει και μας φροντίζει πάντα. Αν δε το επισκεφτείτε θα χάσετε.  Δε θα ξέρετε τι να διαλέξετε. Μετά από αυτό ο Γιώργος ανέλαβε να μετρήσει τους συμμετέχοντες (ακολουθεί σχετικό quiz) κι εγώ να κάνω παρέα στον οδηγό. Επιστροφή στην Αθήνα νωρίς νωρίς, ξεκούραστοι, γεμάτοι θετική ενέργεια και χαμογελαστοί όλοι. Τώρα αν πέρασαν καλά με το υπέροχο μονοπάτι δεν ξέρω. Αν τους άρεσαν τα δωράκια, το κερασματάκι, το κλίμα, η οργάνωση, το φαγητό δεν ξέρω. Αν θα ξαναέρθουν όλοι μαζί μας δεν ξέρω. Ότι ήταν όμως όλοι υπέροχοι το υπογράφω. Μέχρι την 7/5/23 στο δρυόδασος Μογκοστού, ραντεβού στη Πάρνηθα στις μικρές μας αγαπημένες. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο μοιράσου το:

Προσοχή ακολουθεί μακροσκελές και βαρετό post. (Wisdom 2009) Την Κυριακή το ξύπνημα είναι γλυκό. Πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι έχεις κάνει μπάνιο, το απαραίτητο ξύρισμα, ντύσιμο κλπ. (Εντάξει, πλάκα κάνω)  Το πρωινό Κυριακής είναι όμορφο και αγχωτικό. Πήρα τα pmr; το φαρμακείο; Μπατόν; Πόση ώρα έχω ακόμα; Τι να φορέσω ώστε να είμαι κομπλέ; Ωχ, το power bank. Ποιος έχει το σήμα του συλλόγου και τέτοια.  Τελικά δε φτάνω ποτέ στην ώρα μου (τρία λεπτά καθυστέρηση) αλλά ο Σάκης είναι ήδη εκεί. Στη στάση “Περιστέρι” του metro.  Μαζί του είναι ο Δημήτρης και οι πρώτοι φίλοι (Πέτρος, Αθηνά, οι αδελφές metropolitan και άλλοι). Σκέφτομαι ότι ήρθαν κατευθείαν από τον Ρέμο αλλά θυμήθηκα γρήγορα ότι δεν έχουμε ΠΑΣΟΚ. Μέχρι να ξεφορτώσουμε το φορτηγό fiat panda που το όνομά του δεν το πήρε από την αρκούδα, έχει έρθει η Κατερίνα, ο Σπύρος, η Κική και η Λέτα που μέχρι και σήμερα πιστεύει ότι πήγε στη Ζήρεια.  Χωρίς ιδιαίτερες απουσίες και χωρίς καθυστέρηση αναχωρούμε για το ψηλότερο βουνό της Εύβοιας, τη Δίρφη.  Στο πούλμαν σε ρόλο οδηγού ο Σπύρος. Νεαρός, εξυπηρετικός, φιλικός. Οι συμμετέχοντες από διάφορες περιοχές και ηλικιακές ζώνες (έσκισα) αλλά όλοι με διάθεση “πάμε να περάσουμε γαμ… εεε σούπερ”!!! Αυτό. “Σούπερ”. Gust star η Λήδα. Ούτε που ακούστηκε, ούτε που μας ενόχλησε. Κάπου εκεί αρχίσαμε. Να οι ταυτοτητούλες 3D printing σε κάποιους.  Να το πρώτο buff με το logo του συλλόγου. Να τα δωράκια μας με την κλήρωση, λίγο το μικρό διάλειμμα για νεράκι, τυροπιτούλα, καφέ, σάντουιτς, πορτοκαλάδες, λεμονάδες, κοκ, σάμαλι, φτάσαμε. Ώρα για ομαδική (μου αρέσει όταν γίνομαι kinky) φωτογραφία.  Εκεί μάθαμε πως ξεχωρίζουμε αυτόν που έχει πει ότι θα είναι αλλού. Στέλιο! Είναι αυτός που βγάζει τη φωτογραφία! Αδιαβροχάκια δωρεάν, ενημέρωση μονοπατιού, τελικές οδηγίες οδηγών, συμβουλές για χρήση μπατόν κλπ και φύγαμε. Μπααααα… Πάλι στο πούλμαν έμεινα. Που θα πάει, θα με πάρουν και μένα μαζί τους κάποτε. Μου έχουν υποσχεθεί ότι αν σταματήσω να μιλάω και να τρώω το φαγητό τους στο διάλειμμα θα με πάρουν κι εμένα.  Ραντεβού στην ταβέρνα χωρίς απρόοπτα εκτός της βροχούλας, το κερδισμένο μισάωρο λόγω ταχύτητας, το πέσιμο που μου έκανε ένα θηλυκό τσοπανόσκυλο επειδή παρεξηγήθηκε γιατί το αποκάλεσα κοπελάρα μου και … Τη μανιταρόπιτα. Πως τόσα χρόνια τρώμε στον Σπύρο https://www.facebook.com/taverna.kissos και μας είχαν ξεφύγει τα τηγανιτά μανιτάρια και η μανιταρόπιτα; Δηλαδή εντάξει, η εξυπηρέτηση φιλική και γρήγορη, οι τιμές προσιτές, τα παϊδάκια σούπερ, το κοντοσούβλι εκπληκτικό, το κοκορέτσι άπαιχτο, το τυροπιτάρι μοναδικό, το μπιφτέκι και η μπριζόλα ζουμερά και καλοψημένα αλλά και η μανιταρόπιτα ρε φίλε; Πως θα κάνω εγώ τώρα χώρο για μπισκοτογλυκό μου λες;;;; Μετά από δύο κόκα κόλες, δύο τσιγάρα, δέκα λεπτά και δεκαεπτά χιλιόμετρα… ανέκδοτο, φάγαμε το γλυκάκι μας κι ετοιμαστήκαμε να μπούμε στο πούλμαν για την επιστροφή. Η Κατερίνα κέρασε τσίπουρο. Ο Σάκης γλυκάκια προσφορά από το https://www.facebook.com/opera.sweetsounds  που μας προσέχει και μας φροντίζει πάντα. Αν δε το επισκεφτείτε θα χάσετε.  Δε θα ξέρετε τι να διαλέξετε. Μετά από αυτό ο Γιώργος ανέλαβε να μετρήσει τους συμμετέχοντες (ακολουθεί σχετικό quiz) κι εγώ να κάνω παρέα στον οδηγό. Επιστροφή στην Αθήνα νωρίς νωρίς, ξεκούραστοι, γεμάτοι θετική ενέργεια και χαμογελαστοί όλοι. Τώρα αν πέρασαν καλά με το υπέροχο μονοπάτι δεν ξέρω. Αν τους άρεσαν τα δωράκια, το κερασματάκι, το κλίμα, η οργάνωση, το φαγητό δεν ξέρω. Αν θα ξαναέρθουν όλοι μαζί μας δεν ξέρω. Ότι ήταν όμως όλοι υπέροχοι το υπογράφω. Μέχρι την 7/5/23 στο δρυόδασος Μογκοστού, ραντεβού στη Πάρνηθα στις μικρές μας αγαπημένες. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο μοιράσου το:

Το προηγούμενο Σάββατο, τα μονοπάτια της Πάρνηθας, γέμισαν απ’ τις χαρούμενες φωνές των παιδιών του 7ου Δημοτικού σχολείου Π.Φαλήρου.  Πριν ξεκινήσει η πεζοπορία μας, τα παιδιά, άφησαν στο δάσος μια μικρή χελώνα που είχαν βρει στην πόλη. Έπειτα, συνοδεία των γονέων τους και του προέδρου του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου κου. @Nikos Stathousis，περιπλανηθήκαμε στα ελατοσκέπαστα μονοπάτια της Πάρνηθας, μαθαίνοντας για τα φυτά και τα δέντρα του βουνού. Περάσαμε από τις πηγές Κύρα και Κορομηλιά.  Τα ελάφια, δεν μας έκαναν την χάρη να τα συναντήσουμε, παρόλο που τα παιδιά ανυπομονούσαν. Είχαμε όμως στην συντροφιά μας, ένα σκυλί που μας ακολούθησε από το καταφύγιο Μπάφι. Μετά από δύο ώρες πεζοπορίας, φτάσαμε στο καταφύγιο Φλαμπούρι, όπου με πολύ μεγάλη όρεξη γευματίσαμε ενώ τα παιδιά συνέχιζαν το παιχνίδι τους στον προαύλιο χώρο. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο μοιράσου το:

Προσοχή ακολουθεί μακροσκελές και βαρετό post. (Wisdom 2009) Την Κυριακή το ξύπνημα είναι γλυκό. Πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι έχεις κάνει μπάνιο, το απαραίτητο ξύρισμα, ντύσιμο κλπ. (Εντάξει, πλάκα κάνω)  Το πρωινό Κυριακής είναι όμορφο και αγχωτικό. Πήρα τα pmr; το φαρμακείο; Μπατόν; Πόση ώρα έχω ακόμα; Τι να φορέσω ώστε να είμαι κομπλέ; Ωχ, το power bank. Ποιος έχει το σήμα του συλλόγου και τέτοια.  Τελικά δε φτάνω ποτέ στην ώρα μου (τρία λεπτά καθυστέρηση) αλλά ο Σάκης είναι ήδη εκεί. Στη στάση “Περιστέρι” του metro.  Μαζί του είναι ο Δημήτρης και οι πρώτοι φίλοι (Πέτρος, Αθηνά, οι αδελφές metropolitan και άλλοι). Σκέφτομαι ότι ήρθαν κατευθείαν από τον Ρέμο αλλά θυμήθηκα γρήγορα ότι δεν έχουμε ΠΑΣΟΚ. Μέχρι να ξεφορτώσουμε το φορτηγό fiat panda που το όνομά του δεν το πήρε από την αρκούδα, έχει έρθει η Κατερίνα, ο Σπύρος, η Κική και η Λέτα που μέχρι και σήμερα πιστεύει ότι πήγε στη Ζήρεια.  Χωρίς ιδιαίτερες απουσίες και χωρίς καθυστέρηση αναχωρούμε για το ψηλότερο βουνό της Εύβοιας, τη Δίρφη.  Στο πούλμαν σε ρόλο οδηγού ο Σπύρος. Νεαρός, εξυπηρετικός, φιλικός. Οι συμμετέχοντες από διάφορες περιοχές και ηλικιακές ζώνες (έσκισα) αλλά όλοι με διάθεση “πάμε να περάσουμε γαμ… εεε σούπερ”!!! Αυτό. “Σούπερ”. Gust star η Λήδα. Ούτε που ακούστηκε, ούτε που μας ενόχλησε. Κάπου εκεί αρχίσαμε. Να οι ταυτοτητούλες 3D printing σε κάποιους.  Να το πρώτο buff με το logo του συλλόγου. Να τα δωράκια μας με την κλήρωση, λίγο το μικρό διάλειμμα για νεράκι, τυροπιτούλα, καφέ, σάντουιτς, πορτοκαλάδες, λεμονάδες, κοκ, σάμαλι, φτάσαμε. Ώρα για ομαδική (μου αρέσει όταν γίνομαι kinky) φωτογραφία.  Εκεί μάθαμε πως ξεχωρίζουμε αυτόν που έχει πει ότι θα είναι αλλού. Στέλιο! Είναι αυτός που βγάζει τη φωτογραφία! Αδιαβροχάκια δωρεάν, ενημέρωση μονοπατιού, τελικές οδηγίες οδηγών, συμβουλές για χρήση μπατόν κλπ και φύγαμε. Μπααααα… Πάλι στο πούλμαν έμεινα. Που θα πάει, θα με πάρουν και μένα μαζί τους κάποτε. Μου έχουν υποσχεθεί ότι αν σταματήσω να μιλάω και να τρώω το φαγητό τους στο διάλειμμα θα με πάρουν κι εμένα.  Ραντεβού στην ταβέρνα χωρίς απρόοπτα εκτός της βροχούλας, το κερδισμένο μισάωρο λόγω ταχύτητας, το πέσιμο που μου έκανε ένα θηλυκό τσοπανόσκυλο επειδή παρεξηγήθηκε γιατί το αποκάλεσα κοπελάρα μου και … Τη μανιταρόπιτα. Πως τόσα χρόνια τρώμε στον Σπύρο https://www.facebook.com/taverna.kissos και μας είχαν ξεφύγει τα τηγανιτά μανιτάρια και η μανιταρόπιτα; Δηλαδή εντάξει, η εξυπηρέτηση φιλική και γρήγορη, οι τιμές προσιτές, τα παϊδάκια σούπερ, το κοντοσούβλι εκπληκτικό, το κοκορέτσι άπαιχτο, το τυροπιτάρι μοναδικό, το μπιφτέκι και η μπριζόλα ζουμερά και καλοψημένα αλλά και η μανιταρόπιτα ρε φίλε; Πως θα κάνω εγώ τώρα χώρο για μπισκοτογλυκό μου λες;;;; Μετά από δύο κόκα κόλες, δύο τσιγάρα, δέκα λεπτά και δεκαεπτά χιλιόμετρα… ανέκδοτο, φάγαμε το γλυκάκι μας κι ετοιμαστήκαμε να μπούμε στο πούλμαν για την επιστροφή. Η Κατερίνα κέρασε τσίπουρο. Ο Σάκης γλυκάκια προσφορά από το https://www.facebook.com/opera.sweetsounds  που μας προσέχει και μας φροντίζει πάντα. Αν δε το επισκεφτείτε θα χάσετε.  Δε θα ξέρετε τι να διαλέξετε. Μετά από αυτό ο Γιώργος ανέλαβε να μετρήσει τους συμμετέχοντες (ακολουθεί σχετικό quiz) κι εγώ να κάνω παρέα στον οδηγό. Επιστροφή στην Αθήνα νωρίς νωρίς, ξεκούραστοι, γεμάτοι θετική ενέργεια και χαμογελαστοί όλοι. Τώρα αν πέρασαν καλά με το υπέροχο μονοπάτι δεν ξέρω. Αν τους άρεσαν τα δωράκια, το κερασματάκι, το κλίμα, η οργάνωση, το φαγητό δεν ξέρω. Αν θα ξαναέρθουν όλοι μαζί μας δεν ξέρω. Ότι ήταν όμως όλοι υπέροχοι το υπογράφω. Μέχρι την 7/5/23 στο δρυόδασος Μογκοστού, ραντεβού στη Πάρνηθα στις μικρές μας αγαπημένες. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο μοιράσου το:

Προσοχή ακολουθεί μακροσκελές και βαρετό post. (Wisdom 2009) Την Κυριακή το ξύπνημα είναι γλυκό. Πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι έχεις κάνει μπάνιο, το απαραίτητο ξύρισμα, ντύσιμο κλπ. (Εντάξει, πλάκα κάνω)  Το πρωινό Κυριακής είναι όμορφο και αγχωτικό. Πήρα τα pmr; το φαρμακείο; Μπατόν; Πόση ώρα έχω ακόμα; Τι να φορέσω ώστε να είμαι κομπλέ; Ωχ, το power bank. Ποιος έχει το σήμα του συλλόγου και τέτοια.  Τελικά δε φτάνω ποτέ στην ώρα μου (τρία λεπτά καθυστέρηση) αλλά ο Σάκης είναι ήδη εκεί. Στη στάση “Περιστέρι” του metro.  Μαζί του είναι ο Δημήτρης και οι πρώτοι φίλοι (Πέτρος, Αθηνά, οι αδελφές metropolitan και άλλοι). Σκέφτομαι ότι ήρθαν κατευθείαν από τον Ρέμο αλλά θυμήθηκα γρήγορα ότι δεν έχουμε ΠΑΣΟΚ. Μέχρι να ξεφορτώσουμε το φορτηγό fiat panda που το όνομά του δεν το πήρε από την αρκούδα, έχει έρθει η Κατερίνα, ο Σπύρος, η Κική και η Λέτα που μέχρι και σήμερα πιστεύει ότι πήγε στη Ζήρεια.  Χωρίς ιδιαίτερες απουσίες και χωρίς καθυστέρηση αναχωρούμε για το ψηλότερο βουνό της Εύβοιας, τη Δίρφη.  Στο πούλμαν σε ρόλο οδηγού ο Σπύρος. Νεαρός, εξυπηρετικός, φιλικός. Οι συμμετέχοντες από διάφορες περιοχές και ηλικιακές ζώνες (έσκισα) αλλά όλοι με διάθεση “πάμε να περάσουμε γαμ… εεε σούπερ”!!! Αυτό. “Σούπερ”. Gust star η Λήδα. Ούτε που ακούστηκε, ούτε που μας ενόχλησε. Κάπου εκεί αρχίσαμε. Να οι ταυτοτητούλες 3D printing σε κάποιους.  Να το πρώτο buff με το logo του συλλόγου. Να τα δωράκια μας με την κλήρωση, λίγο το μικρό διάλειμμα για νεράκι, τυροπιτούλα, καφέ, σάντουιτς, πορτοκαλάδες, λεμονάδες, κοκ, σάμαλι, φτάσαμε. Ώρα για ομαδική (μου αρέσει όταν γίνομαι kinky) φωτογραφία.  Εκεί μάθαμε πως ξεχωρίζουμε αυτόν που έχει πει ότι θα είναι αλλού. Στέλιο! Είναι αυτός που βγάζει τη φωτογραφία! Αδιαβροχάκια δωρεάν, ενημέρωση μονοπατιού, τελικές οδηγίες οδηγών, συμβουλές για χρήση μπατόν κλπ και φύγαμε. Μπααααα… Πάλι στο πούλμαν έμεινα. Που θα πάει, θα με πάρουν και μένα μαζί τους κάποτε. Μου έχουν υποσχεθεί ότι αν σταματήσω να μιλάω και να τρώω το φαγητό τους στο διάλειμμα θα με πάρουν κι εμένα.  Ραντεβού στην ταβέρνα χωρίς απρόοπτα εκτός της βροχούλας, το κερδισμένο μισάωρο λόγω ταχύτητας, το πέσιμο που μου έκανε ένα θηλυκό τσοπανόσκυλο επειδή παρεξηγήθηκε γιατί το αποκάλεσα κοπελάρα μου και … Τη μανιταρόπιτα. Πως τόσα χρόνια τρώμε στον Σπύρο https://www.facebook.com/taverna.kissos και μας είχαν ξεφύγει τα τηγανιτά μανιτάρια και η μανιταρόπιτα; Δηλαδή εντάξει, η εξυπηρέτηση φιλική και γρήγορη, οι τιμές προσιτές, τα παϊδάκια σούπερ, το κοντοσούβλι εκπληκτικό, το κοκορέτσι άπαιχτο, το τυροπιτάρι μοναδικό, το μπιφτέκι και η μπριζόλα ζουμερά και καλοψημένα αλλά και η μανιταρόπιτα ρε φίλε; Πως θα κάνω εγώ τώρα χώρο για μπισκοτογλυκό μου λες;;;; Μετά από δύο κόκα κόλες, δύο τσιγάρα, δέκα λεπτά και δεκαεπτά χιλιόμετρα… ανέκδοτο, φάγαμε το γλυκάκι μας κι ετοιμαστήκαμε να μπούμε στο πούλμαν για την επιστροφή. Η Κατερίνα κέρασε τσίπουρο. Ο Σάκης γλυκάκια προσφορά από το https://www.facebook.com/opera.sweetsounds  που μας προσέχει και μας φροντίζει πάντα. Αν δε το επισκεφτείτε θα χάσετε.  Δε θα ξέρετε τι να διαλέξετε. Μετά από αυτό ο Γιώργος ανέλαβε να μετρήσει τους συμμετέχοντες (ακολουθεί σχετικό quiz) κι εγώ να κάνω παρέα στον οδηγό. Επιστροφή στην Αθήνα νωρίς νωρίς, ξεκούραστοι, γεμάτοι θετική ενέργεια και χαμογελαστοί όλοι. Τώρα αν πέρασαν καλά με το υπέροχο μονοπάτι δεν ξέρω. Αν τους άρεσαν τα δωράκια, το κερασματάκι, το κλίμα, η οργάνωση, το φαγητό δεν ξέρω. Αν θα ξαναέρθουν όλοι μαζί μας δεν ξέρω. Ότι ήταν όμως όλοι υπέροχοι το υπογράφω. Μέχρι την 7/5/23 στο δρυόδασος Μογκοστού, ραντεβού στη Πάρνηθα στις μικρές μας αγαπημένες. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο μοιράσου το:

Προσοχή ακολουθεί μακροσκελές και βαρετό post. (Wisdom 2009) Την Κυριακή το ξύπνημα είναι γλυκό. Πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι έχεις κάνει μπάνιο, το απαραίτητο ξύρισμα, ντύσιμο κλπ. (Εντάξει, πλάκα κάνω)  Το πρωινό Κυριακής είναι όμορφο και αγχωτικό. Πήρα τα pmr; το φαρμακείο; Μπατόν; Πόση ώρα έχω ακόμα; Τι να φορέσω ώστε να είμαι κομπλέ; Ωχ, το power bank. Ποιος έχει το σήμα του συλλόγου και τέτοια.  Τελικά δε φτάνω ποτέ στην ώρα μου (τρία λεπτά καθυστέρηση) αλλά ο Σάκης είναι ήδη εκεί. Στη στάση “Περιστέρι” του metro.  Μαζί του είναι ο Δημήτρης και οι πρώτοι φίλοι (Πέτρος, Αθηνά, οι αδελφές metropolitan και άλλοι). Σκέφτομαι ότι ήρθαν κατευθείαν από τον Ρέμο αλλά θυμήθηκα γρήγορα ότι δεν έχουμε ΠΑΣΟΚ. Μέχρι να ξεφορτώσουμε το φορτηγό fiat panda που το όνομά του δεν το πήρε από την αρκούδα, έχει έρθει η Κατερίνα, ο Σπύρος, η Κική και η Λέτα που μέχρι και σήμερα πιστεύει ότι πήγε στη Ζήρεια.  Χωρίς ιδιαίτερες απουσίες και χωρίς καθυστέρηση αναχωρούμε για το ψηλότερο βουνό της Εύβοιας, τη Δίρφη.  Στο πούλμαν σε ρόλο οδηγού ο Σπύρος. Νεαρός, εξυπηρετικός, φιλικός. Οι συμμετέχοντες από διάφορες περιοχές και ηλικιακές ζώνες (έσκισα) αλλά όλοι με διάθεση “πάμε να περάσουμε γαμ… εεε σούπερ”!!! Αυτό. “Σούπερ”. Gust star η Λήδα. Ούτε που ακούστηκε, ούτε που μας ενόχλησε. Κάπου εκεί αρχίσαμε. Να οι ταυτοτητούλες 3D printing σε κάποιους.  Να το πρώτο buff με το logo του συλλόγου. Να τα δωράκια μας με την κλήρωση, λίγο το μικρό διάλειμμα για νεράκι, τυροπιτούλα, καφέ, σάντουιτς, πορτοκαλάδες, λεμονάδες, κοκ, σάμαλι, φτάσαμε. Ώρα για ομαδική (μου αρέσει όταν γίνομαι kinky) φωτογραφία.  Εκεί μάθαμε πως ξεχωρίζουμε αυτόν που έχει πει ότι θα είναι αλλού. Στέλιο! Είναι αυτός που βγάζει τη φωτογραφία! Αδιαβροχάκια δωρεάν, ενημέρωση μονοπατιού, τελικές οδηγίες οδηγών, συμβουλές για χρήση μπατόν κλπ και φύγαμε. Μπααααα… Πάλι στο πούλμαν έμεινα. Που θα πάει, θα με πάρουν και μένα μαζί τους κάποτε. Μου έχουν υποσχεθεί ότι αν σταματήσω να μιλάω και να τρώω το φαγητό τους στο διάλειμμα θα με πάρουν κι εμένα.  Ραντεβού στην ταβέρνα χωρίς απρόοπτα εκτός της βροχούλας, το κερδισμένο μισάωρο λόγω ταχύτητας, το πέσιμο που μου έκανε ένα θηλυκό τσοπανόσκυλο επειδή παρεξηγήθηκε γιατί το αποκάλεσα κοπελάρα μου και … Τη μανιταρόπιτα. Πως τόσα χρόνια τρώμε στον Σπύρο https://www.facebook.com/taverna.kissos και μας είχαν ξεφύγει τα τηγανιτά μανιτάρια και η μανιταρόπιτα; Δηλαδή εντάξει, η εξυπηρέτηση φιλική και γρήγορη, οι τιμές προσιτές, τα παϊδάκια σούπερ, το κοντοσούβλι εκπληκτικό, το κοκορέτσι άπαιχτο, το τυροπιτάρι μοναδικό, το μπιφτέκι και η μπριζόλα ζουμερά και καλοψημένα αλλά και η μανιταρόπιτα ρε φίλε; Πως θα κάνω εγώ τώρα χώρο για μπισκοτογλυκό μου λες;;;; Μετά από δύο κόκα κόλες, δύο τσιγάρα, δέκα λεπτά και δεκαεπτά χιλιόμετρα… ανέκδοτο, φάγαμε το γλυκάκι μας κι ετοιμαστήκαμε να μπούμε στο πούλμαν για την επιστροφή. Η Κατερίνα κέρασε τσίπουρο. Ο Σάκης γλυκάκια προσφορά από το https://www.facebook.com/opera.sweetsounds  που μας προσέχει και μας φροντίζει πάντα. Αν δε το επισκεφτείτε θα χάσετε.  Δε θα ξέρετε τι να διαλέξετε. Μετά από αυτό ο Γιώργος ανέλαβε να μετρήσει τους συμμετέχοντες (ακολουθεί σχετικό quiz) κι εγώ να κάνω παρέα στον οδηγό. Επιστροφή στην Αθήνα νωρίς νωρίς, ξεκούραστοι, γεμάτοι θετική ενέργεια και χαμογελαστοί όλοι. Τώρα αν πέρασαν καλά με το υπέροχο μονοπάτι δεν ξέρω. Αν τους άρεσαν τα δωράκια, το κερασματάκι, το κλίμα, η οργάνωση, το φαγητό δεν ξέρω. Αν θα ξαναέρθουν όλοι μαζί μας δεν ξέρω. Ότι ήταν όμως όλοι υπέροχοι το υπογράφω. Μέχρι την 7/5/23 στο δρυόδασος Μογκοστού, ραντεβού στη Πάρνηθα στις μικρές μας αγαπημένες. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο μοιράσου το:

Ευχαριστούμε πολύ τους (λίγους είναι η αλήθεια) συμμετέχοντες στη σημερινή μας βόλτα. Οι περισσότεροι φοβήθηκαν τις προβλέψεις για κακοκαιρία που έπεσαν για μια ακόμα Κυριακή έξω. Ο καιρός ήταν ιδανικός και το τοπίο υπέροχο.  Το ποσό που συγκεντρώθηκε δεν είναι αρκετό για να καλύψουμε εκατό μερίδες φαγητού αλλά το υπόλοιπο θα το διαθέσει η ομάδα. Όπως έχουμε πει θα στεκόμαστε όποτε και όπως μπορούμε δίπλα σε ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη.  Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τον φίλο μας Π.Κ. που ενώ δεν είχε όλο το χρόνο να ακολουθήσει τον περίπατο, ανέβηκε στη Πάρνηθα να συνεισφέρει οικονομικά, να μας πει μια καλημέρα και να φύγει. Αυτοί οι άνθρωποι κοσμούν το κατάλογο των φίλων μας και μας γεμίζουν δύναμη και υπερηφάνεια.  Περάσαμε τέλεια, ήπιαμε και ένα ρακόμελο καλεσμένοι φίλων του ΕΟΣ Αχαρνών στο καταφύγιο Φλαμπούρι και τώρα ετοιμάζουμε τις επόμενες δραστηριότητες μας. Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο μοιράσου το:

Ευχαριστούμε πολύ τους (λίγους είναι η αλήθεια) συμμετέχοντες στη σημερινή μας βόλτα. Οι περισσότεροι φοβήθηκαν τις προβλέψεις για κακοκαιρία που έπεσαν για μια ακόμα Κυριακή έξω. Ο καιρός ήταν ιδανικός και το τοπίο υπέροχο.  Το ποσό που συγκεντρώθηκε δεν είναι αρκετό για να καλύψουμε εκατό μερίδες φαγητού αλλά το υπόλοιπο θα το διαθέσει η ομάδα. Όπως έχουμε πει θα στεκόμαστε όποτε και όπως μπορούμε δίπλα σε ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη.  Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τον φίλο μας Π.Κ. που ενώ δεν είχε όλο το χρόνο να ακολουθήσει τον περίπατο, ανέβηκε στη Πάρνηθα να συνεισφέρει οικονομικά, να μας πει μια καλημέρα και να φύγει. Αυτοί οι άνθρωποι κοσμούν το κατάλογο των φίλων μας και μας γεμίζουν δύναμη και υπερηφάνεια.  Περάσαμε τέλεια, ήπιαμε και ένα ρακόμελο καλεσμένοι φίλων του ΕΟΣ Αχαρνών στο καταφύγιο Φλαμπούρι και τώρα ετοιμάζουμε τις επόμενες δραστηριότητες μας. Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο μοιράσου το:

Σήμερα είχαμε την χαρά, την τιμή και την υποχρέωση να τηρήσουμε την υπόσχεση που δώσαμε στην αρχή του έτους. Με την παρουσία και την υποστήριξη των δύο αντιδημάρχων του Δήμου Αγίων Αναργύρων- Καματερού κκ Δημητρίου Ζαλακούδη και Στέφανου Δανάκου. Στο φιλόξενο, αγαπημένο και κατάλληλο για αυτήν την χρήση προσκοπικό κέντρο ΠΥΒΑ, μαζί με το επιτελείο του. Την συνεργασία της κοινωνικής υπηρεσίας του Δήμου μας και της κυρίας Αγγελικής Οικονομοπούλου, κάναμε πράξη το ελάχιστο, αυτό το λίγο που μπορούμε με τις μικρές μας δυνατότητες αλλά με τη δύναμη της θέλησης.  Από όσους μπορούμε για όσους το χρειάζονται με την αγάπη μας. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο μοιράσου το: